-
1 fen
-
2 fen
-
3 fen
-
4 fell
̈ɪfel I сущ.
1) а) шкура (тж. перен.) a lion's fell ≈ шкура льва Syn: skin
1., hide I
1., pelt I б) мышечная ткань( находящаяся непосредственно под кожей)
2) шерсть, волосяной покров Syn: fleece II сущ.;
север.
1) а) холм, гора Syn: hill, mountain б) уст. составная часть названия гор, расположенных на северо-западе Англии, напр., Bowfell
2) заболоченная местность, топь( в северных районах Англии) Syn: marsh, fen III прил.;
поэт.
1) лютый, свирепый, страшный, ужасный Syn: cruel, brutal, fierce, savage;
cruel, ruthless;
dreadful
2) а) острый, сильный( о боли, страданиях и т.д.) Syn: keen, piercing, painful б) смертельный( о яде, ядовитом веществе) IV
1. гл.
1) рубить, валить (дерево) Syn: cut down
2) а) свалить, сбить с ног Syn: knock down б) убить Syn: kill
3) запошивать (шов) ;
подрубать( ткань)
2. сущ.
1) количество срубленного леса
2) лес, подлежащий рубке ∙ Syn: fell wood V прош. вр. от fall шкура (животного) (разговорное) кожа( человека) волосы;
шерсть, руно - * of hair космы волос рубка, валка( леса) лес, срубленный за один сезон окот ягнят запошивной шов подрубка, подшивка рубить, валить (лес) валить, сваливать, сбивать с ног - to * a man with a single blow сбить человека с ног одним ударом убить - the final attack of fever *ed him последний приступ лихорадки сразил /убил/ его - to * an ox убить быка запошивать (шов) ;
подрубать, подшивать past от fall жестокий, свирепый, беспощадный - * tortures жестокие пытки мучительный, тяжелый;
разрушительный - * blow тяжкий удар смертельный - * poison смертельный яд (шотландское) странный, необъяснимый > at one * swoop одним злодейским /коварным/ ударом fell past от fall ~ сев. гора (в названиях) ~ поэт. жестокий, свирепый, беспощадный ~ запошивать (шов) ;
подрубать (ткань) ~ количество срубленного леса ~ сев. пустынная болотистая местность (на севере Англии) ~ рубить, валить (дерево) ~ сбить с ног ~ шкура (тж. перен.) ;
fell of hair космы волос ~ шкура (тж. перен.) ;
fell of hair космы волос -
5 Fenmarch
{"Fen" – "болото, топь".} Роханское название: болотистая пограничная земля возле Mering Stream (см. карту в III томе), которая образует границу между Rohan и Anórien. Эту местность следовало бы назвать Fenmark, но, поскольку она упоминается в [V.3] и нанесена на карту в той же книге, я оставил все, как есть; значение слова "-mark" или его французского варианта (германского происхождения) "marche", то же самое: граница, пограничная земля. В переводе должно быть использовано Fenmark, так как это роханское слово. -
6 fun
1. n1) розвага; забава; веселощіto have fun — розважатися, весело проводити час
to make fun of smb., to poke fun at smb. — висміювати когось; глузувати з когось; дражнити когось; кепкувати з когось
2) джерело веселощів (утіхи)like fun — дуже швидко, стрімко
fun and games — веселощі, ігри
fun and frolic — забави, утіхи
2. vжартувати; бавитися; пустувати* * *I [fen] n1) веселощі, забава; розвагаto have fun — веселитися; розважатися; інтерес, що-небудь цікаве
2) цікава, забавна людинаII [fen] a1) забавний; цікавий2) химерний; вигадливий3) несправжні е, підробленийIII [fen] vжартувати, забавлятися; дуріти -
7 fun
I [fen] n1) веселощі, забава; розвагаto have fun — веселитися; розважатися; інтерес, що-небудь цікаве
2) цікава, забавна людинаII [fen] a1) забавний; цікавий2) химерний; вигадливий3) несправжні е, підробленийIII [fen] vжартувати, забавлятися; дуріти -
8 fence
1. noun1) Zaun, der2) (for horses to jump) Hindernis, das2. intransitive verb(Sport) fechten3. transitive verbPhrasal Verbs:- academic.ru/86973/fence_in">fence in* * *I 1. [fens] noun(a line of wooden or metal posts joined by wood, wire etc to stop people, animals etc moving on to or off a piece of land: The garden was surrounded by a wooden fence.) der Zaun2. verb(to enclose (an area of land) with a fence eg to prevent people, animals etc from getting in: We fenced off the field.) einzäunen- fencingII [fens] verb1) (to fight with (blunted) swords as a sport.) fechten2) (to avoid answering questions: He fenced with me for half an hour before I got the truth.) ausweichen•- fencing* * *[fen(t)s]I. nto put up a \fence einen Zaun errichten4.▶ to come off the \fence Partei ergreifen▶ to mend [one's] \fences [with sb] seine Beziehungen [zu jdm] in Ordnung bringen▶ to sit [or be] on the \fence neutral bleibenII. vi1. (fight) fechten▪ to \fence with sb mit jdm fechten▪ to \fence with sb jdm ausweichend antwortenIII. vt1. (put fence around)2. (sell stolen goods)* * *[fens]1. n1) Zaun m; (SPORT) Hindernis nton the wrong/other side of the fence (fig) — auf der verkehrten/anderen Seite
to mend fences (fig) — die Dinge bereinigen
2. vt1) land einzäunen, umzäunenuntil we find somebody to fence stolen cars... — bis wir einen Hehler für gestohlene Autos finden...
3. vi2) (fig) ausweichento fence with sb — sich (dat) mit jdm ein Wortgefecht liefern; (evading questions) jdm ausweichen
3) (inf: receive stolen goods) hehlen, mit Diebesgut handeln* * *fence [fens]A s1. Zaun m, Einzäunung f, Gehege n:come down on the right side of the fence umg aufs richtige Pferd setzen;a) seinen Ruf wiederherstellen,b) seine angeschlagene Position festigen;rush one’s fences die Dinge überstürzen;a) sich neutral verhalten,b) unentschlossen seinhave one fence down einen Abwurf haben4. FLUG Grenzschichtzaun m5. SPORT Fechten n6. sla) Hehler(in)b) Hehlernest nB v/tfence off abzäunenwith mit)3. fence in einsperrenfrom, against gegen);fenced community bewachtes Wohnviertel, bewachte Wohnanlage6. sl gestohlene Ware an einen Hehler verkaufenC v/i1. SPORT fechten2. fig Ausflüchte machen, sich nicht festlegen (wollen):fence (with a question) (einer Frage) ausweichen3. Pferdesport: das Hindernis nehmen4. sl Hehlerei treiben* * *1. noun1) Zaun, dersit on the fence — (fig.) sich nicht einmischen; sich neutral verhalten
2) (for horses to jump) Hindernis, das2. intransitive verb(Sport) fechten3. transitive verbPhrasal Verbs:- fence in* * *n.Zaun Zäune m. v.einzäunen v.fechten v.(§ p.,pp.: focht, gefochten)
См. также в других словарях:
Jacobus Fen (80) — 80Jacobus Fen, (13. Febr.), ein englischer Priester, welcher nach Weißbacher zu Montacute, einem Dorfe in Somerset, verheiratet war und zwei Töchter hatte. Auf der Universität Oxford, wohin er sich begeben hatte, sollte er nach absolvirter… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
nature — (na tu r ) s. f. 1° Ensemble de tous les êtres qui composent l univers. 2° Ordre établi dans l univers, ou système des lois qui président à l existence des choses et à la succession des êtres. 3° Sorte de personnification de l ensemble des… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
au-dessus — (ô de su ; l s se lie : au dessus et en avant, dites : ô de su z et) 1° Loc. adv. Plus haut, supérieurement. Par rapport au cours de la Seine, Rouen est au dessous, et Paris est au dessus. 2° Loc. prépos. Dix degrés au dessus de zéro. Au… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
bout — 1. (bou ; le t se lie : de bout en bout, dites : de bou t en bout) s. m. 1° La portion qui termine un corps, un espace. Le bout des rames. Le bout de la queue. Les deux bouts d une corde. Le bout du champ. Bâton à deux bouts, sorte de bâton… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
fains — ˈfānz interjection or fain it or fains I Etymology: alteration of fen (III) chiefly Britain : fen III * * * fains /fānz/ (school sl) … Useful english dictionary
balance — (ba lan s ) s. f. 1° Instrument composé de deux bassins ou plateaux suspendus à un fléau, et destiné à faire connaître le poids d un corps. Les bassins, la languette, l arbre d une balance. • Grands compositeurs de riens, pesant gravement des … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
plaider — (plè dé) v. n. 1° Contester quelque chose en justice. • Depuis qu il est des lois, l homme pour ses péchés Se condamne à plaider la moitié de sa vie, LA FONT. Fabl. XII, 27. • C est être damné dès ce monde que d avoir à plaider, MOL.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
anatomie — (a na to mie) s. f. 1° Art de disséquer les différentes parties des corps organisés. L anatomie du corps humain. L anatomie d une plante. 2° Science qui a pour objet les corps organisés considérés à l état de repos, et pour but la… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
contredire — (kon tre di r ), je contredis, tu contredis, il contredit, nous contredisons, vous contredisez, ils contredisent ; je contredisais ; je contredis, nous contredîmes ; je contredirai ; contredis, contredisez ; que je contredise, que nous… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
capacité — (ka pa si té) s. f. 1° Contenance d une chose. Marmite d une grande capacité. • Il est visible qu elles [les pensées] ne sont plus que l esprit même, et qu ainsi elles remplissent toute sa capacité, PASCAL dans COUSIN. • Les petites choses… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
congruité — (kon gru i té) s. f. 1° Terme de théologie. Efficacité de la grâce qui agit tout en conservant l action du libre arbitre. • La grâce qu on appelle congrue trouve dans sa congruité une véritable efficace, FÉN. III, 253. • Le mérite de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré